ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΕΛΙΟ

ΕΦΥΓΕ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΡΥΩΤΗΣ

«Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι.
Τώρα μ΄ακολουθούν κορίτσια κυανά
κι αλογάκια πέτρινα
με τον τροχίσκο του ήλιου στο πλατύ μέτωπο.
Γενεές μυρτιάς με αναγνωρίζουν.
Από τότε που έτρεμα στο τέμπλο του νερού,
άγιος, άγιος, φωνάζοντας.
Ο νικήσαντας τον Αδη και τον έρωτα σώσαντας,
αυτός ο Πρίγκιπας των κρίνων είναι.»

( Οδ. Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ)



Ενας ενεργός πολίτης με όλη τη σημασία της λέξης δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ενας συμπολίτης μας που η προσφορά προς τους συνανθρώπους του και την πόλη που ζούσε ήταν γι αυτόν τρόπος ζωής. Ακαταπόνητος μαχητής της οικολογίας και πάντα μπροστά στους αγώνες για μια δημοκρατική, προοδευτική και ειρηνική κοινωνία.
Δεκαετίες ολόκληρες πάλεψε για τα προβλήματα της Παιδείας στην πόλη μας.
Ενεργό μέλος των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, πρόεδρος της ένωσης γονέων Ν. Μάκρης και μέλος της Ομοσπονδίας Γονέων Ανατ. Αττικής.
Δραστήριο μέλος στα αθλητικά και πολιτιστικά σωματεία της πόλης ( Ακαδημία Ποδοσφαίρου, Πολιτιστικές Απόπειρες, Επιμορφωτικός). Οικολόγος, αγωνιστής για την προστασία του δάσους και την πυροφύλαξη, για την αποτροπή του τσιμεντονησιού στον Ορμο Μαραθώνα, κατά των ΧΥΤΑ στην Ανατ. Αττική.
Ιδρυτικό μέλος της « Δύναμης Πολιτών».
Μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας « Τσιμπούρι».
Εκείνο όμως που αποτελεί έργο ζωής ήταν οι αγώνες του για την ανακύκλωση, που ξεκίνησε μόνος του σε εθελοντική βάση άνοίγοντας ένα δρόμο που πολύ αργότερα ακολούθησαν και οι επίσημοι φορείς του Δήμου μας.
Ο Στέλιος ήταν απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ, δήλωνε όμως μαρμαράς, με σεμνότητα και αγάπη προς ένα παραδοσιακό επάγγελμα που του έμαθε ο πρόσφυγας πατέρας του.
Την ευαισθησία και το μεράκι του αξιοποίησε κατασκευάζοντας ψηφιδωτά. Δύο έργα του κοσμούν δημόσιους χώρους της πόλης μας, ο «Βελερεφόντης» στο παρκάκι της Ανατολής και «η Ελλάδα των συμβόλων » στο Δημοτικό Σχολείο Αγ. Μαρίνας.,
Υποδειγματικός οικογενειάρχης, σύζυγος της δασκάλας Σταυρούλας Δρακοπούλου και πατέρας δυο παιδιών της Ελευθερίας τελειόφοιτης σήμερα του Ιονίου Πανεπιστημίου και του Γιώργου, μαθητή Λυκείου.
Ο Στέλιος έφυγε πρόωρα αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Μας άφησε όμως και μια παρακαταθήκη που όλοι οφείλουμε να τιμήσουμε συνεχίζοντάς την.